NVVE eert Els Borst met eigen tulp
24 november 2022 10:21
Onder het motto ‘Plant haar gedachtengoed voort' eert de NVVE (de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde) oud- minister Els Borst met haar eigen tulp en wordt er stilgestaan bij haar onuitwisbare bijdrage aan een waardiger levenseinde. In Rijksmuseum Boerhaave overhandigde Fransien van ter Beek (Bestuursvoorzitter NVVE) vandaag het eerste kistje tulpenbollen aan Andra Neefjes-Borst, de dochter van Els Borst. Fransien van ter Beek: ”Dankzij Els Borst is er 20 jaar geleden de euthanasiewet van kracht gegaan, waarmee een belangrijke stap is gemaakt richting een humanere dood.”
“Plant haar gedachtengoed voort”
De dieprode Els Borst tulp is speciaal gekweekt om op symbolische wijze het gedachtengoed van Els Borst voort te zetten: Een waardige dood, het centraal stellen van de patiënt en een einde maken aan ondraaglijk en uitzichtloos lijden.
In Rijksmuseum Boerhaave ontving de dochter van Els Borst, Andra Neefjes-Borst, de eerste set tulpenbollen, uit handen van Fransien van ter Beek (Bestuursvoorzitter NVVE). Andra: ” Heel bijzonder dat mijn moeder nog altijd zoveel waardering ontvangt voor haar werk als arts en politica en dat de NVVE haar gedachtengoed laat voortleven.”
Ook zijn vandaag in Alkmaar, Leiden, Eindhoven en Zwolle tulpenbollen op straat uitgedeeld door een team vrijwilligers van de NVVE.
Naast de onthulling van de tulp, wordt er vandaag ook doorgepraat over een levenseinde in eigen regie tijdens de eerste editie van de Els Borst dialogen in rijksmuseum Boerhaave. O.a. Hedy d’Ancona, Eva Bolt en medische experts delen hier hun visie over de vraag: Hoe maken we het gesprek over het levenseinde met de (huis) arts meer toegankelijk?
Els Borst
Els Borst (1932-2014), oud-minister, hoogleraar en erelid van de NVVE, was de drijvende kracht achter de totstandkoming van de Euthanasiewet. Daarna wierp ze zich op als onvermoeibaar voorvechter voor een zo optimaal mogelijke invulling daarvan. Die betrokkenheid kwam voort uit een leven lang werken in de gezondheidszorg, met het ministerschap als hoogtepunt.
Ook was Els Borst persoonlijk betrokken. Haar man Jan overleed in 1988 na zeven jaar aan botkanker te hebben geleden. Hij had een euthanasieverzoek ingediend bij zijn internist en overleed in alle rust in het bijzijn van Els en hun drie kinderen. Zelf had Els Borst ook een euthanasieverklaring liggen: “Ik wil niet eindigen als een zwaar demente vrouw die haar kinderen niet herkent”, zei ze.
